اینــجــــــا دختــــــــری هســـت
کــــه شبهــــایــش پـــــر از بـــغــض اســـت...
پـــــر از درد اســـت،پـــــر از ســـوال اســـت...
دیگـــــر خستـــــه شـــــده ام ؛
از اینــکـــــه آدم هـــــا بـــــرای تــــوصیـــف مــــن بگـــوینـــــد :
چقـــــدر خــــوب آدم هـــــا را آرام میکنـــــی!
چقـــدر خـــوب از پـــس خـــودت بـــــر می آیـــــی!
متــنــفــــرم از اینـــکــه یــــک لبــخنــــد پهــــن بـــزننـــد و بـگوینـــد :
چقـــــدر تــــــو خـــوب و پـــختــــه رفتــــــار میـــکنـــی!
اینـجــــــا دختـــــــری ســت کـــــه بعـــد از شنــیـــدن هـــــر دردی
در خلــــوت خــــودش زانــــو میــــزنــــد...
شـوکــــــه میـــشــود...
اشـــــک میـــــریــــزد...
و اتـفــــاقـــا خیــــلی بــیـشتـــــر از بــقیــه دردش می آیــــد !
دلــــم میخـــواهد آدم هـــا حواسشـــان بــــاشد
مـــن هــم دلــــم میخــــواهــــد...
[ بازدید : 1014 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
